วันพุธที่ 6 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

อิ้น ดีทางเสน่ห์มหานิยม

วิชาไสยศาสตร์และเป็นศาสตร์สาขาหนึ่ง ซึ่งได้รับมาจากศาสนาพราหมณ์ แต่ได้นำเอามาดัดแปลง พุทธมนต์และเถระมนต์ เข้าไปแทรกแทนเนื้อมนต์เดิม และท่านโบราณาจารย์ผู้ชาญฉลาดและทรงคุณาวุฒิ ท่านได้รจนาร้อยกรองขึ้นมาใหม่ แล้วจึงบรรจงจารลงในสมุดข่อยหรือใบลานไว้เล่าเรียนศึกษากันต่อมา

และวิชาไสยศาสตร์ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องของอักขระเลขยันต์คาถาอาคม วิชาอาถรรพณ์เวทย์ ซึ่งว่าด้วยการใช้อักขระเวทย์มนต์คาถาอาคมทางกระทำให้อีกฝ่ายหนึ่งมีอันเป็นไปต่าง ๆ นานา หรือที่เรียกกันว่า “วิชาการทำคุณไสย”

วิชาการทำคุณไสย จะเริ่มตั้งแต่การปลุกเสน่ห์นิยมมีตั้งแต่อย่างอ่อน ๆ โดยการท่องบ่นพระคาถาแต่งองค์ทรงเครื่องก็มีขุนแผนชมตลาดมนต์มหาเสน่ห์ มหานิยม เทพรำจวน เทพรำลึก สาลิกาลิ้นทอง สาลิกาจับปากโรง ไปจนถึงการทำเสน่ห์เล่ห์กล ฝังรูปฝังรอย ใช้น้ำมันพราย

นอกจากที่กล่าวมานี้แล้ว วิชาอาถรรพณ์เวทย์ ยังบ่งบอกถึงการกระทำให้อีกฝ่ายหนึ่งมีอันเป็นไป ทำให้เกิดความเสียหายและจนถึงซึ่งเสียชีวิตก็มีและยังมีคำสุภาษิตของชาวบ้านที่ชอบพูกันเสมอ ๆ ว่า “ไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็เอาด้วยกล ไม่ได้ด้วยมนต์ ก็เอาด้วยคาถา”

ที่ผู้เขียนกล่าวมาตั้งแต่ต้นนั้น มิใช่จะสนับสนุนท่านผู้อ่านให้ใช้วิชาอาถรรพณ์เวทย์หรอก เพราะวิชานี้พระอาจารย์ท่านว่าเป็น “เดียรฉานวิชา” แต่จะพาท่านผู้อ่านและผู้สนใจในเรื่องเครื่องรางของขลัง สิ่งหนึ่งนั้นก็คือ “อิ้น” อิ้นคืออะไร และอะไรคืออิ้น ท่านคงจะแปลกใจกับชื่อนี้แน่นอนเอาละครับ เราท่านมาทำความเข้าใจกันดีกว่า

อิ้นเป็นเครื่องรางที่มีกำเนิดทางจังหวัดภาคเหนือมีลักษณะเป็นรูปตุ๊กตาหญิงชายนั่งกอดกัน รูปนี้แต่เดิมปั้นด้วยผงอาถรรพณ์ชนิดหนึ่ง มาภายหลังใช้แกะด้วยไม้และแกะด้วยหินสีแดงก็มี ขนาดของอิ้นอย่างมากไม่เกินหัวแม่มือ บางอาจารย์ก็เอาอิ้นที่แกะสลักไว้เสร็จแล้วบรรจุลงในขวดน้ำมันหอม แล้วกระทำพิธีปลุกเสกตามอุปเท่ห์มอบให้กับศิษย์ของตน

อิ้นเป็นของขลังที่มีคุณสมบัติทางเสน่ห์ การกระทำให้มีความสำเร็จในความรักใคร่ปรารถนาของเพศตรงข้าม เมื่อเวลาจะใช้ธุระทางนี้ก็นำอิ้นติดตัวไป พระคณาจารย์ท่านให้คาถากำกับเพื่อให้เกิดผลสำเร็จไว้ดังนี้

1. โอมละลวยมหาละลวย ละลวยหน้าละลวยหลัง ละลวงทิ้งอินทร์พรหมยมราชอากาศเทพยดา ละลวยทิ้งแม่คงคามาส่วยค้ำคู่สู่องค์ สัพพสิทธิสวาหะ

2. โอมละลวยมหาละลวย ละลวยทั้งจิตละลวยทั้งใจ กูจักเสกใส่นวดให้สาวท้าวแล่นมาหากูเนอ กูจักเสกใส่น้ำมันงาให้สาวพระยาแล่นมาสู่กูเนอ สาวอยู่บ่อได้ร้องไห้หากู โอมสะหมติด

3. โอมละลวยมหาละลวย กูจักละลวยเอาเขาพระสุเมรุก็อ่วยหน้าทบก็จึงอ่วยหน้าถ่าว ก็จักอ้าปากอวยขวัญนาง ก็ยอมเพิงใจ อมสะหมติด

ท่านว่าคาถามหาละลวยนี้ใช้กำกับการใช้อิ้น แต่ถ้าจะเสกขี้ผึ้งสีปาก แป้ง น้ำมันใส่ผม เครื่องเสื้อผ้าแต่งกายก็ดีสรรพคุณได้ผลชะงัดไม่น้อยเลย ในปัจจุบันนี้เกจิอาจารย์ผู้สร้างอิ้นหาได้ยากมาก เพราะได้ล้มหายตายจากไปเสียเกือบหมดสิ้น น่าเสียดายที่พาเอาประวัติของการสร้างเครื่องรางชนิดนี้ตายตามไปด้วย มิได้เหลือไว้ให้เป็นร่องรอยเพื่อการศึกษาค้นคว้าต่อไปได้ ผู้สนใจในเครื่องรางของขลังจึงไม่มีโอกาสพบอิ้นตุ๊กตามหาเสน่ห์คู่ชายหญิงเครื่องรางอันลือชื่อของภาคเหนือนั้นได้บ่อยครั้งนัก

ดังนั้น อิ้น ถูกสร้างตามคตินิยมของคณาจารย์ทางฝ่ายเหนือ ส่วน อีเป๋อ ถูกสร้างตามคตินิยมของคณาจารย์ทางภาคอีสาน ตามอุปเท่ห์ และที่มาเป็นเหมือนอย่างเดียวกัน ฉะนั้น อิ้นหรืออีเป๋อ จึงเป็นเครื่องรางของขลังอีกชนิดหนึ่ง ซึ่งมีดีทางเสน่ห์เมตตามหานิยมแก่ผู้พกพานำติดตัวไปเสมอ
Share:

0 ความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น